Van Westport tot Farewell Split

Maandagochtend de dag begonnen met een skype met Glenn en Petra (waar het nog zondagavond was). Even de zee verkend op 50 meter van de campervan, genoeg om te zien dat het geen zwemstrand is. Besloten om het vandaag rustig aan te doen.

Eerst dit oude mijnwerkersstadje verkent, het centrum in 15 minuten gezien. In een lichte regen. Over de vloedkade gelopen, aangelegd omdat deze plaats regelmatig overstroomde.  Vergane glorie, alle overleden mijnwerkers worden keurig herdacht via een mooi monument op de vloedmuur. Het informatiecenter was gevestigd in oude treinstation, zeer netjes. 

Op richting Punakaiki, het Paparoa National Park. Ik moet zeggen een zeer mooie route naar dit park, voor het eerst rijden we echt naast de zee. En aan de andere kant rotsen en Rainforrest. Met zelfs een woeste zee, die op rotsen onder de highway  beukt. En dat zonder vangrail, een klein stuurfoutje en je ligt in de oceaan. Is in Nederland ondenskbaar.

Enkele buien later in Punakaiki aangekomen. Eerst een bakkie gedaan, en maar goed ook, scheelde een pittige hagelbui. De pancake en blowholes hier zijn prachtig. In het begin weet je niet waar je moet kijken. Overal blowholes waar water en/ of waterdampen omhoog komt. Prachtig, hier kan je een dag doorbrengen,  pure humor. Dat de natuur zoiets kan maken.. Later bleek dat het net hoogtij was geworden, terwijl wij een bakkie zaten te doen. En met hoogtij heb je blowholes. Dubbel geluk dus. 

Toen begon ook nog de zon te schijnen. Aansluitend een mooie wandeling gelopen langs de Ponarari River. Een zeer mooi aangelegd natuurpad,  golvend, natuurlijke hindernissen en met de zon is het lekker warm. Weer 2 uur verder, en nog steeds zon. Nog een kort loopje naar het strand, de Truman track, maakte deze dag af. Korte wandeling van 30 minuten door rainforest, door de kust vegetatie en hup het strand op. Strand was van heel fijn grind, en onvoorspelbaar. Dat leverde andere vakantie gangers een goed nat pak op, maar dit had ook anders kunnen aflopen.

Toen nog een camping opzoeken, die we vonden in Westport, nog ruim een half uur rijden.  De eerste camping van Kiwi Holiday Park. En kan weleens de laatse zijn geweest. Een beetje gedateerd, vol met sjonnies en oude bussen. Snel een bbq gedaan (zoals het hoort bij sjonnies, gasfles halverwege op). besloten om morgen het ontbijt maar ergens onderweg te doen. 

Zo gezegd zo gedaan. Dinsdagochtend ontbeten langs Buller river. Alleen was er geen zon meer, en een frisse wind. Jammer. Vandaag een rijdag, naar noordwesten van het eiland. Alleen even omrijden, ruim 300 km, reistijd 4 uur.

Wel alle attracties meegenomen. Zoals de langste swingbridge van Nieuw Zeeland, wat lookouts en een eindeloze kronkelweg door een fruit streek.  En ineens waren we in Motueka. Hier langs de I site, om een kayak trip vast te leggen. En de tip om naar Wharariki Beach door te rijden. Hier spelen jonge zeerobben in poeltjes bij laagtij ophet strand.

Jammer dat we over een heuvel moesten, 5 km steil omhoog en 10 km afdalen. Kost wel wat meer reistijd.Resultaat was goed, zonsondergang gezien en de jonge zeerobben. Schattig.

En de eerste camping waar we moesten betalen voor een warme douche.  We mochten blij zij  dat er warm water was, overigens. We zaten in de rimboe, na 8 km gravelweg. En telefonisch al niet bereikbaar, dus zeker geen internet. Wel een hele ervaring.