Walvissen spotten bijj Kaikoura

Op tijd opstaan en ontbijten en onze reservering van de 10.00 uur trip omzetten naar echte tickets. Effe 09:00 uur present, en in de wacht gezet. Om 10.00 uur was pas bekend of de 10.00 uur trip doorging.  

Enfin, na een bakkie, opnieuw proberen, en nu met succes. Om 10.30 uur stappen we in de bus, 10 minuten later op de boot, en 10 minuten later waren we op de Oceaan. Op zoek naar een walvis. Met als hulpmiddelen gsm, sonar en het menselijke oog. En natuurlijk een Maori walviszoeker. De boot, een katamaran, ging full speed, passagiers moetsen in de stoelen blijven zetten.De 1e walvis was snel gevonden. We gingen naar de plaats waar de 07.00 uur trip er een had gevonden. En vandaar werdmet sonar geluisterd in wele richting hij zwom. Een walvis maakt meestal duiken van ca 45 minuten.

En ja hoor in het vizier, een soort onderzeeboot met een sproeier, in plaats van een periscoop. De walvis bleef een paar minuten drijven en toen zagen we de achtervin, het teken dat een nieuwe duik was gestart, en hij onderwater verdween.De bemanning ging op zoek naar een andere, die redelijk snel was gevonden, alleen de exacte lokatie duurde wat langer. Een vliegtuigje had hem als erste in het vizier, dus even fullpower erop af. Ook een andere boot kwam kijken. Na 5 minuten dook ook deze walvis naar beneden, dat was einde walvistocht.

Als een speer terug naar de haven, waren we toch 3 uur onderweg geweest. En niemand zeeziek.We hadden niet echt veel zin meer, dus beetje rondgeslenterd in Kaikoura town. Geen souvenirs gekocht, wel onverwacht bij de kapper geweest, allebei. Dus hier ook kappers waar je zonder afspraak naar toe kan.

Tot slot even de benen strekken langs het schiereiland. Schijnt voor archeologen bijzonder te zijn. Was wel leuk loopje, op heuvel lopen die als een soort klif 30 meter boven oceaan uitkomt. Schijnen ook nog allerlei vogels te broeden.
Op terugweg de heuvel afgedaald, het was laagtij geworden waardoor je een echt rondje kon lopen. Niet helemaal naar zin van Els, betekende wel een klein beetje klauteren.  Dat we dicht langs zeerobben liepen was niet bijzonder meer, wel apart.

Snel camping opgezocht en in een cafe restaurant gegeten. Eenvoudig en gezellig. En besloten om morgen al naar Noordereiland te gaan. Met internet was dit snel gereged.  

Op dinsdagochtend vers brood gehaald bij de bakker (was naast camping). Ontbijt was een lekker croissantje,  lekkerrrr. En vervolgens de highway 1 gepakt naar de ferry in Picton. Bij Ohau even genoten van de zeerobben kolonie, direct naast de weg. Bijzonder die rustende ouders en speelse puppies.

Ruim op tijd in Picton, voor een bakkie en een stokbroodje zalm (zelf gemaakt). En toen in de rij om de ferry op te komen. Was lang wachten, en in laatste 10 minuten stond alles erop. Aardig vol. Een mooie tocht door Marlborough Sound met de lompe ferry, een aanradertje. 

Om 17.30 in Wellington beland, en 5 minuten later stonden we op een camping. Dat is we houden stroom en toiletten/douches. Verder  was er asfalt, en was je met 1 minuut lopen in hartje Wellington. Dus de stad ingegaan, even geskypt met de 50 jarige Linda en heerlijk gegeten bij Hummingbird, opp hoek Courtenay Palace Blair street. Een lekkere lams rack.