Doubtfull Sound, overnight

In Riverton de koffers ingepakt voor de overnight cruise, een licht ontbijt en rijden naar Manapouri, ruim 150 km. Een beetje op de hoop, dat we op tijd aan zouden komen. De rit liep voorspoedig, ondanks de windstoten af en toe. Gelukkig hadden we meestal het windje in de rug. Ruim op tijd, in Manapouri, vouchers omgeruild voor tickets, auto geparkeerd, broodje zalm naar binnen gewerkt in een lekker zonnetje, bakje koffie en we stonden om 12.30 uur op de katamaran die ons over lake manapouri bracht.

Full speed, en toch 90 minuten verder werden we afgezet in een expositieruimte van de Manapouri Power Station. Hier wordt energie gevonden door het water van Lake Manapouri via buizen naar beneden te laten storten. En vervolgens naar Doubtfull Sound te laten stromen. Van buiten is alleen de waterinlaat te zien, de rest gebeurd onder de grond. 

Ik haal te laat in de gaten dat het wemelde van de Sand flies! Met tientallen steken in mijn onderbenen en handen als resultaat.  Niet echt een prettige ervaring. Tip: gewoon een lange broek aan doen en t shirt met lange mouwen. Ook al, schijnt de zon.

De reis ging verder over de Wilmot Pass, een klein beetje omhoog en hierna een lange afdaling naar Deep Crove. Hier lag ons cruise schip te wachten. De 10 koppige bemanning stelde zich voor, en we gingen de Doubtfull Sound af. Na een kwartier ging het regenen, en is het eigenlijk niet meer droog geworden. Desondanks een nieuwe tip, doen de overnight cruise!

Het eten en drinken was prima verzorgd, en de 4 bedden kamer waren krap en doelmatig. Helaas door de vele mosquito steken niet echt lekker geslapen, en ook niet veel.

Uitzicht is mooi, links en rechts rotsen met regenwoud, soms door de mist niet te zien. Soms een zijarm en aardig wat eilandjes. Aan het einde waren een paar eilandjes met een kolonie zeerobben (seals). De stuurman zette zijn schip tot een paar meter voor het eiland, af en toe pratend met passagiers en best een aardige wind. Een bemanningslid vertelde ondertussen het een en ander over de kolonie,  gewoon op het dek, in een lichte regen. De cruise ging naar een zeearm om uit de wind voor anker te gaan liggen. Na het buffet, kon je kayakken of met een toer mee op een klein motorbootje. Wij dit laatste gedaan, en ons 3 kwartier nat laten regenen, ondertussen luisterend naar ins en outs van het rainforest. De bomen groeien tegen de rotsen aan, de wortelen hebben geen grond, maar zijn verbonden met wortelen van andere bomen. Veel bomen zijn begroeid met mos, waarop echte orchideeen groeien (echt waar). En verder stikt het van de watervallen en valletjes. Elk jaar valt er ruim 5 meter regen daar. 

De volgende ochtend waren we om 6.00 uur wakker (al die tijdverschillen gaan zich wreken). Maar goed ook, de andere 70 passagiers werden gewekt door het aanslaan van de motoren. Was echt schrikken. Na het ontbijt, van 7 tot 8 uur werden we vermaakt in de pure natuur. Nieuw was dat het gesneeuwd had, de hoogste pieken waren idd wit, staat goed op de foto's. Een kwartier geluisterd naar alleen het geraas van watervallen en wat vogeltjes. En op een plek kon het schip onder een waterval komen, en dus veel drinkwater op het dek stortte.

Hierna werd Deep Crove weer opgezocht en met de bus en de katamaran na 24 uur weer afgezet. Nogmaals een geslaagde cruise, puur natuur.

Doorgereden naar Te Anau, gezien de lucht kwam er veel regen. Dus niet de weg naar Milford Sound genomen,  maar verder naar Queenstown. Soms in de regen, en zelden in de zon. In Queenstown een rondje gereden, konden auto moeilijk parkeren, dus maar richting Wanaka gereden.

Bij eerste bord Wanaka gevolgd, niet gezien dat we over een pass gingen, de Cordona pass En dat is eerst steil omhoog, af en toe met slippende wielen (nat wegdek en niet teveel profiel in voorbanden). Wel mooie uitzichten, en hierna een lange afdaling naar Wanaka 50 kilometer verder.

Hier snel gegeten in de camp kitchen, met backpackers, even geskypt met Mandy, Wilma en Marja, en om 22.00 uur ging het licht uit. Zo moe waren we. En voldaan.