De Catlins, de coast drive van southern island

Lang getwijfeld welke richting we zouden gaan. Besloten om Dunedin over te slaan, en highway 8 te volgen tot aan de kust, kortom Ontago overslaan en direct door naar Southland. Oftewel een lange tocht te gaan.

De hele dag tussen bergen gereden, bijna elke lookout even gekeken, tijd genomen voor een bakkie. Gemerkt dat de bergen regelmatig anders zijn, van kleur (groen, bruin, grijs), van vorm (spits, verweerd), van begroeiing (kaal, met struiken, met gras, met gras en oude rotsen). Slechts paar plaatsen tegengekomen, Omarama, Tarras, Cromwell, Clyde en Alexandria.  Ineens door een fruitgebied. Tussen 2 bergketens in, rivier in midden, en veel fruitbomen en veel fruittelers.

Bij eentje een praatje gemaakt envers fruit gekocht. In Roxbergh.Het gehele gebied heft alle fruutsoorten (pruimen, abrikozen, perzikken, groene pruimen) en verkopen ook zakken met fruitsap en jam. Alles bedoeld voor toerisme en de lokake bevolking via supermarkten. Ook waren er Nederlandse fruittelers.

Gaf als tip om zeker kakapoint te bezoeken voor de wildlife. Bleek later een gouden greep. Bij Balclutha informatiecentrum kregen we als tip om de Catlins te bezoeken, met garantie dat we wildliife te zien krijgen. Ook nog even telefoon zaak bezocht om onze internet bereikbaarheid te verbeteren.En toen de coastal drive gestart.

Kakapoint was klein strandje, Nugget Point was 8 km op gravel, kwam niet uit, eerst op zoek naar camping. Die gevonden bij newhaven, een gehuchtje via ook een gravelweg van 8 km. Holiday park was klein en lag direct aan strand. Strandwandeling gemaakt, en ja hoor helemaal aan het einde lag een zeeleeuw lekker te luieren op het strand. Teruglopend langs de duinen struikelden we bijna over een zeeleeuwin met een kleine. Dat maakt de dag pas compleet. Direct na het eten kregen we een seintje dat op 200 meter een andere zeeleeuw was gekomen. Hier een mooi filmpje van gemaakt.

De volgende dag de coastal scenic drive uitgereden, met weer veel zon. De mooie dingen zaten allemaal in het begin, schitterende waterval bij Purakaunui. En Jacks Blowhole, een spuitgat van de Oceaan en dan 200 meter landinwaarts. Indrukwekkend,  ook al was de oceaan zeer rustig. McLeans watervallen, met een val van 22 meter ook indrukwekkend. De Cathedral Caves konden we niet bezoeken omdat het hoogtij was, jammer. We zijn toch al geen liefhebbers van grotten, maar een watergrot was welkom geweest.

Even voor de goede orde: de watervallen, gletsjers, enzo liggen meestal niet aan de weg. Om die te zien moet je altijd een stuk wandelen, soms 10 minuten, soms meer dan een uur. Ik zie dit ook als een wandeling. Maar lezers die deneken dat we continue rondjes wandelen, die hebben het mis. 

En toe naar de porpoise bay, hier zouden dolfijnen en pinguins te zien zijn.Maar na een uurtje turen en een kleine strandwandeling nog niets gezien. Wel lekgesloken door kleine zwarte vliegjes, waarvan je denkt dat ze niet kunnen steken, zo klein zijn ze.  Wel dus. Later hoorden we dat er pinguins een strandje verderop waren (2 pinguins), je kan niet altijd geluk hebben.  

De laatste 100 kilometers van Catlins waren saai, dus snel doorgereden naar Invercargill, waar we half 5 aankwamen. Snel boodschappen doen en in informatiecentrum de overnight cruise geboekt van Doubtfull Sounds. We hadden geluk, we hadden de laatste 2 plaatsen van een 4 persoons cabine.

In Riverton een camping gevonden, de eigenaar had een briefje gemaakt. Dat we een plaatsje mochten zoeken, zij zou de volgende ochtend komen afrekenen. De campings was klein, had wel een mooi uitzicht over de oceaan.